- dağlamaq
- f.1. Qızdırılmış dəmirlə damğa vurmaq. Qoyunları dağlamaq. Atı dağlamaq. – Adamı ürəkdən, heyvanı budundan dağlarlar. (Ata. sözü).2. məc. Yandırmaq. . . Şaxta qızmar bir dəmir kimi onu dağlayır. Ə. M..3. məc. Adətən «ürəyini», «sinəsini», «qəlbini» sözləri ilə – çox bərk təsir etmək, yandırmaq, yaralamaq, dərd və kədər vermək. Qılınc çəkib mərd meydana varanda; Sinələr çal-çarpaz dağlayan mənəm. «Koroğlu». Dağlar dağladı məni; Görən ağladı məni; Zəncir, buxov tab etməz; Zülfün bağladı məni. (Bayatı). <Heydər bəy:> Sona xanım, ürəyimi dağlama, çünki tablaşa bilmərəm, atı min, gedək! M. F. A.. Ey qoca bir qövmə ağlarkən gülən: Naləsilə xalqı dağlarkən gülən. A. S..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.